Bekle Beni

Sovyet şairi ve Gorki Edebiyat Enstitüsü mezunu Konstantin Simonov'un "Bekle Beni" isimli şiirini buraya aktarmak istiyorum:

BEKLE BENİ


Geleceğim bekle beni

Bütün gücünle bekle

Soluk sıkıntılarla ağırlaşan

Yağmurlar içinde bekle beni

Karlar tozarken bekle Ortalık ağarırken bekle

Kimseler beklemezken bekle beni


Tek bir haber bile çıkmasa uzaklardan

Saçma da olsa bekleyişin

Bekle yine

Yalnız sen olsan bile bekleyen beni

Bekle Bekle beni.

Bekle beni geleceğim


Acıma bizi unutmak

Unutmak gerektiğini düşünenlere

Eğilme önlerinde bekle

Bırak anamı

Çocuğumuzu bırak

Öldüğümü sansınlar benim

Bırak beni beklemekten usanmış

Bütün dostlarım toplansın

Evde ocağın çevresinde

Şarap içsinler birlikte

O acı şaraptan

Acı

Anılar gibi acı

İçme sakın o şaraptan

Beni bekle.


Bekle beni geleceğim

Ölümün ötesinden olsa bile

Bırak beklemesini bilmemişler

Bahtım olduğunu söylesin

Varsın anlamasın hiçbiri bırak

Savaşların ateşi içinde yitip

Nasıl durmadan korudu beni

Bekleyişinin ateşi

İkimiz olacağız yalnız

Beni yaşatanın ne olduğunu bilen

Yapamadığı gibi hiç kimselerin

Bekleyişini vermiş olacaksın bana sen.


Konstantin Simonov İkinci Dünya Savaşında uzun bir zaman savaş muhabirliği de yapmıştır, Moğolistan'daki çatışmalara katılmıştır; bu "Bekle Beni" şiiri pek ünlüdür, insanlar bu şiiri ezbere bilirlerdi. Tam adı Konstantin Mikhailovich Simonov'dur. 1974'te Lenin Edebiyat Ödülünü almıştır.

Bu şiir sevdiğim az sayıdaki şiirden biridir. Bu şiirdeki gizemli bir haykırış beni her zaman etkilemiştir; sadece karşı tarafın kendisini beklediğini bilmekle ayakta kalabilecek bir adamın güçlü haykırışı vardır burada...

Mehmet Murat ildan